Krótka piłka 12-charakterystyka taktyczna wybranych drużyn LM 2011 2011-05-04
22:44:29

Niby Barca gra systemem 1- 4-3-3, ale to jakieś inne ustawienie niż klasyczne, niby zawodnicy ustawieni w odpowiednich strefach boiska jak nakazuje logika ale jakoś wszędzie ich pełno!. Messi niby środkowy napastnik, ale coraz częściej wycofujący się, żeby uciec od środkowych obrońców rywala. Trudno też określić grę  Alvesa- to jeszcze obrońca ? Czy już pomocnik, a może skrzydłowy napastnik? Barcelona już dawno grała inaczej, ale za czasów piłkarzy takich jak Mesi, Xavi, Inesta została uznana za ideał, gra inaczej, gra efektywnie i jest z innego wymiaru!

Historia piłki nożnej ma swoje dekady, które wyznaczały drużyny dominujące na arenie światowej. I tak lata 60. można chrzcić dekadą włoskiego catenaccio, lata 70. – to holenderski futbol totalny, lata 90 to czasy gry w lini i agresywnego pressingu oraz fizycznego przygotowania zawodników, którzy ze zwykłych chłopaków zamienili się w gladiatorów o szybkości błyskawicy i sylwetce lekkoatlety! Zapewne ostatnie lata przejdą do historii, będzie to dekada Barcelony i jej gry! Gry którą ciężko nazwać i ciężko określić po prostu katalońska Tiki-Taka

Jeśli więc idzie w ogólnym zarysie o opisanie ich stylu gry trzeba zacząć od kilku podstaw!

Gra bez piłki, posiadanie piłki, kapitalna technika użytkowa i kreatywność to elementy które kształtują najlepszy zespół na świecie ostatnich lat! „ Ich system gry oparty jest na częstej wymianie krótkich podań z przemieszczaniem piłki przez różne sektory boiska. Charakterystyczna u nich jest duża ruchliwość zawodników bez piłki, to element którego nikt lepiej nie potrafi, co ma służyć stwarzaniu jak największej ilości możliwości zagrania krótkiego, mało ryzykownego podania. Efektem takiej gry jest długi czas utrzymywania się przy piłce. Głównym sposobem przeprowadzania ataku jest konsekwentne przenoszenie się wraz z kolejnymi podaniami w pobliże pola karnego rywala. Nie mówimy w żadnym wypadku o grze szybkiej, głównym celem tiki-taki jest nie tracenie piłki, rozegranie zaś często polega na wymianie kilkudziesięciu podań, zarówno przybliżających, jak i oddalających od bramki przeciwnika”- . Po prostu uśpij rywala i zadaj mu śmiertelny cios!

Mimo swej unikalności w grze Barcelony jest kilka schematów, których często używają!. „Po pierwsze – bardzo ofensywne wejścia Daniego Alvesa, często niepozornie przemykającego po swojej flance, by nagle okazać się ogromnym zagrożeniem dla bramki rywala.” Przy tendencji do skracania krycia, obrona rywali gra na maksymalnie małej przestrzeni. Wykorzystanie tego jest stosunkowo proste: ciężar gry jest przenoszony na lewą stronę boiska, do środka schodzi także nominalny pół-prawy skrzydłowy, w odpowiedzi na co strefa krycia również przesuwa się nieco bardziej na zagrożoną stronę boiska. W ten sposób na flance powstaje mnóstwo miejsca, w które posyłana jest prostopadła piłka na Alvesa. Co ciekawe – Barca próbuje tego schematu tylko z jednej strony. Można wręcz zakładać, że druga strona defensywy pozostawać będzie na własnej połowie, nieco z konieczności zagra na niej Maxwell albo Abidal, który będzie miał mnóstwo pracy przy pilnowaniu  i prawdopodobnie będzie zmuszony, by trzymać odpowiedni dystans przed pomocnikiem Man UTD Valenci, tym samym aby dawać sobie czas na interwencję”.

W klasycznym schemacie 4-3-3 propagowanym szczególnie we Włoszech ale i w Holandii jest tak, że środkowy napastnik jest najbardziej wysunięty, często to wysoki napastnik tzw klasyczna 9! Np. Zlatan za czasów gry w Ajaksie albo Trezegue za czasów świetnej gry w Juventusie, można też przypomnieć Jana Kolera, Nicole Zigica, Luckę Taniego, czy choćby Croucha z Totenhamu. U Katalończyków działa to nieco inaczej. „Bardzo często ten środkowy (Messi) podchodzi bardziej do środka, by znaleźć sobie miejsce na rozegranie akcji. Jest to jednak logiczna część gry Barcy, gdyż każdy z zawodników szuka sobie wolnego pola na dogranie mu podania, by czynność tę kontynuować natychmiast po pozbyciu się piłki. Sprawia to, że graczy z Katalonii niezwykle ciężko upilnować, nawet przy ostrym pressingu. Nawet drużyny, które liczą na ścisłe krycie na małej przestrzeni, muszą się liczyć z tym, że po wymianie kilkunastu podań, umknie im krycie przy jakimś nagłym nie schematycznym przerzucie (vide wejścia Alvesa), zaś utrzymanie pola gry przy bardzo wąskim kryciu może sprawić, że jednym przerzutem adresat podania będzie miał mnóstwo miejsca”.

A oto cytat jednego ze specjalistów od rozszyfrowania stylów gry poszczególnych rywali-„Tiki – taka bywa porównywana do futbolu totalnego w ofensywie (w sytuacji posiadania piłki, zadania poszczególnych piłkarzy są identyczne i polegają na stworzeniu swoją pozycją możliwości do zagrania podania, zaciera się nieco podział na pozycje), tym niemniej Guardiola stara się o stworzenie czegoś podobnego w defensywie. Cruijff mawiał „bez piłki nie wygrasz”, szkoleniowiec Barcelony stara się rozumować podobnie. Pole gry zwęża do minimum i stosuje bardzo ścisły pressing. By to się mogło udać, w momencie straty piłki wycofuje się także atak, by jeszcze bardziej utrudnić życie rozgrywającym piłkę. Po odbiorze zaś futbolówki Katalończycy znowu wracają do swojej filozofii polegającej na tym, by jej nie stracić.”

Nasuwa się więc pytanie jak grać z Barcą? Jak z nią wygrać? Myślę że po części pokazał to Murinho z Realem a wcześniej Interem! Popularny autobus w polu karnym  i mnóstwo szczęścia to na pewno jakiś sposób! Problem polega na tym że taki styl się nie podoba i nie ma co się dziwić powiedzenie anty-futbol jest bardzo nośne i ma wielu zwolenników którzy przy temperamencie Murinho, który wyzwala mieszane uczucia nawet u mnie choć jest moim idolem, daje argumenty jego przeciwnikom!

Jest też inny sposób! Mnóstwo się ruszać, nie tracić piłki, wykorzystywać swoją technikę i kreatywność a jeśli już to nastąpi, maksymalnie zwęzić pole gry i przystąpić do zmasowanego pressingu. Czyli grać dokładnie tak jak Barcelona. Tyle, że nikt tak nie potrafi i nikt nie ma takich zawodników! Myślę że wizja gry swojej drużyny, własny unikalny styl , wychowywanie swoich zawodników(technika, Koordynacja, kreatywność) od malutkiego do tegoż właśnie stylu- tak przecież szkoli Barca swoją młodzież w swojej legendarnej szkółce, to najlepszy sposób. Jedynym klubem i trenerem który tak do tego podchodzi jest Arsenal z Wegnerem! Jest jednak mankament to wymaga czasu i ciężkiej pracy, a w dzisiejszym przemyśle sportowym gdzie liczy się wynik który daje kasę tego czasu nie ma żadna drużyna i żaden trener! Pewnie dlatego Barca zachwyca tak wiele osób i jest uosobieniem prawdziwej czystej piłki nożnej, ze swą radością, prostotą i taką podwórkową pasją która w wielkim świecie piłki nie miała by prawa istnieć a ona istnieje i właśnie wywalczyła kolejny awans do Finału Champion Lieg!